Thomas Pellett

Thomas Pellett

?-1744

Vol II

Pg 56

b.? d.4 July 1744

MD Cantab(1705) FRCP(1716)

Thomas Pellett, M.D., was bom in Sussex, and admitted a pensioner of Queen’s college, Cambridge, 8th June, 1689, as a member of which he proceeded bachelor of medicine in 1694. In the following year he visited Italy, in company with Dr. Mead and Mr. Thomas Polhill, studied for a time at Padua, and then returned to England. He was created doctor of medicine of Cambridge (Comitiis Regiis) in 1705; and, settling in London, was admitted a Candidate of the College of Physicians 22nd December, 1707; and a Fellow, 9th April, 1716. He was Censor in 1717, 1720, 1727; Harveian Orator, 1719; Consiliarius, 1740, 1741; and President, L735, 1736, 1737, 1738, 1739. Dr. Pellett and Mr. Martin Folkes were the joint-editors of the edition of Sir Isaac Newton’s “ Chronology of Ancient Kingdoms,” which appeared in 1728. Dr. Pellett died at his house in Henrietta-street, Covent-garden, 4th July, 1744.(1) His portrait is on the staircase.

William Munk

[(1) “Vir multis nominibus celebrandus, atque hoc uno (si nullum subesset aliud) minime hic tacendus, quod annuam hanc dicendi occasionem aliquandiu intermissam Ipse restituerit: cujus laudabili proposito non modo consummatam Ipsius sed posterorum quoque Oratorum omnium debemus Eloquentiam. Singularis omnino fuit et eximia Pelletti indoles. Artibus et ingenio ad medicinam exolendam quo fuit instructior eo studiosius ejus exercendœ grave onus detrectavit. Quanto magis meritorum suorum fuit conscius, tanto œgrius iniquam artis suœ toleravit sortem, qui egregiis animi dotibus plerosque homines superavit, eum profecto coram Muliercularum tribunali ad quod quotidie citantur Medici causam dicere piguit maximé: qui injuriarum suspicionum, inimicitiarum infamiae, immo et famae omnino immerité non valde fuit patiens, is artem istiusmodi in qua exercenda haec omnia insunt mala non aversari non potuit, qui otii literati et quotidianae litera-torum consuetudinis fuit amantissimus, is ab iis ad diurnos noctur-nosque artis acerbissimae labores se divelli aegre passus est. Qui denique lucri gratia facere nihil is arte humanitatis et amicitiae potuit omnia. O præclarissimum Hominis Ingenium! qui ita sentire numquam destiterit. O invidendam Medici fortunam quæ ita agere ei permiserit." Oratio Harveiana, 1755 habita, p. 35]