Sir Thomas Cadyman

Sir Thomas Cadyman (Avatar)

?-1651

Vol I

Pg 199

Sir Thomas Cadyman

?-1651

Vol I

Pg 199

b.? d.2 May 1651

AB Cantab(1605-6) AM(1609) MD Padua(1620) LRCP(1630) FRCP(1630)

Sir Thomas Cadyman, MD, was born in Norfolk, and educated at Trinity college, Cambridge, where he proceeded AB 1605-6, AM 1609. He graduated doctor of medicine at Padua in March, 1620, passed his examinations before the Censors of the College of Physicians in May and June, 1623, and at the comitia majora of June 25th was ordered to get incorporated at one of our own universities: “monetur ut prius incorporatus alterutra in academiâ nostrate, tum redeat cum gratiâ.” Whether he was so or not does not appear. For some unexplained reason, but probably his religion (he was a Catholic), his admission to the College was postponed for more than seven years. In 1626 he was living in Fetter-lane, and was returned to the parliamentary commissioners by the College as a “papist,” and in the list for 1628 he appears, with many others, as “nec permissi nec solventes.”

On the 3rd December, 1630, he was admitted a Licentiate of the College, and within three weeks from that time, namely, 22nd December, 1630, being then physician in ordinary to the queen (Henrietta Maria), was admitted a Fellow. He was appointed Anatomy lecturer in 1649; but, as we learn from Hamey, performed the duties of that office in a manner neither creditable to himself nor worthy of the College. He became an Elect 25th June, 1650, and died 2nd May, 1651.(1) In the Library of the Royal Medico-Chirurgical Society is a MS of Sir Thomas Cadyman's,
De Signis Morborum tractatus: Opus posthumum curâ Thomæ Clargicii:
with a dedication to Henrietta Maria, Queen of Charles I.

William Munk

[(1) “Thomas Cademan eques auratus, medicos regineus et collegii socius, sed tam rarus in collegio, ut nostrum aliquibus, bimis quandoque et trimis, vix facie tenus esset notus. Interim dum Priami regnum (ut ita loquar) staret corporis cultu præminebat: spectandus etiam equo et puero, qui illi erat ab equo, ille insultare solo, et gressus glomerarare superbos didicisse: his fusté feroculus et ornatus institutis, rursum prorsum currendo, præludere videbatur eleganti Ephippiario. Sed rebus nostris indies in deterius ruentibus, Reginâ, in patriam profugâ, et Rege vim passo à larvato carnifice: Collega noster minori curaturâ ad nos subinde visere, et prætermissam anatomici prælectoris vicem non vocatus ambire; Præses annuit ille ad præstitutum tempus accinctus venit et spem sui, palam inexerciti minimè frustratur. Illud visum est ineptius, et, ex ignorantia incertum, an de industria: occupasse semel a prandio sedem suam, non exspectato Præside, nec præsente sociis; et recluso ostio, sivisse servos, famulos, pueros, pedissequos et de plebe infercire nostros cuneos, atque ibi habuisse miserè jocularem lectionem. Post ilium diem equitem nostrum non vidi, prius autem parum novi: et emortuum esse citius quoque intellexi quam de morbo, cui ille admodum sexagenarius succubuit, spacio post Anatomiæ exercitium triduanum vix triplô.” Bustorum aliquot Reliquiæ auth: Balv: Hamey.]