Noel Broxolme

Noel Broxolme (Avatar)

1686-1748

Vol II

Pg 89

Noel Broxolme

1686-1748

Vol II

Pg 89

b.1686 d.8 July 1748

AB Oxon(1720) AM(1711) MD(1723) FRCP(124/5)

Noel Broxolme, M.D., was born in the county of Rutland in 1686. He was admitted a King’s scholar at Westminster in 1700; and in 1705 was elected to Christchurch, Oxford, as a member of which he proceeded A.B. 20th May, 1720; A.M. 18th April, 1711. In 1715 he was elected to one of the first of the Radcliffe travelling fellowships; and accumulating his degrees in physic, proceeded M.D. 8th July, 1723. Dr. Broxolme then settled in London; was admitted a Candidate of the College of Physicians 23rd December, 1723; and a Fellow 22nd March, 1724-5. He served the office of Censor in 1726; and delivered the Harveian Oration in 1731. He was appointed one of the physicians to St. George’s hospital in 1733; and in the following year physician to the prince of Wales, with salary annexed. Dr. Broxolme died at Hampton Court by his own hand, 8th July, 1748.(1) By his will he bequeathed a legacy of 500l. For the benefit of four of the King’s scholars at Westminster, on their election to the universities.

William Munk

[(1)"Alumnum alterum eumque dulcissimum paulo ante Freindi obitum in Collegium nostrum miserat Oxonium: Medicum dum vixit, Medicis carum; dum medicinam exercuit, ægrotis carissimum. Broxholmio enim Ingenii benigna vena cum tantâ morum suavitate fuit conjuncta, ut jure dubitari possit utrum ingenio præstantior, an urbanitate fuerit amabilior? Humanitatis studiis ab ineunte ætate imbutus; summorum familiaritate virorum quotidie usus; moribusque variarum nationum penitus perspectis, omnium, post hominum memoriam, Medicorum politissimus evaserat. Ex iis qui Radclivii stipendia meruere primus omnibus posterioribus et stipendio ipse fuit ornamentum. In Broxholmii quidem inerat consuetudine tam curiosa felicitas, ut plus gratiæ apud omnes sua veritas quam aliorum obsequium inveniret. Etsi vero ab isto servili, Medicoque prorsus indigno, quo nonnulli gratiam turpissime colligunt, abhorruit obsequio, tamen in illâ honestâ atque liberali ejus specie quæ nunquam deest ingenio, admirabile est quantum cæœteris excelluerit? quâ sane ægrotorum animos leniter mulcendo corporibus eorum facilius medebatur. Sed quemadmodum in corporibus nonnullis formosissimis insigniores insunt maculæ atque nævi, ita Broxholmio ipsi sua erat infirmitas. Periclitantibus suis amicis (et quot curavit ægrotos tot quidem habuit amicos) tanto plerumque dolore obruebatur, ut qui mederi anxius optabat propter id ipsum medendo non sufficerit: ita de servando ægroto supra modum erat sollicitus, ut morbum propterea oppugnaret impotentius: ita denique Amici muneri implendo erat intentus ut nonnunquam officio deesset Medici. His agitatus mœroribus a morbis refugit curandis ut mor borum ipse fieret præda rapacium. O miseram mortalitatis conditionem! quam Broxholmii ipsius nec Ingenium nec Fortuna reddere potuerint tolerabilem." — Oratio Harveiana anno MDCCLV habita, auct. R. Taylor.]